جلسه انجمن ادبی بهار نارنج سه شنبه 18 دی ماه

سه شنبه 18 دی ماه جلسه انجمن ادبی بهار نارنج برگزار گردید. در ادامه استاد زیانی غزل 53 دیوان حافظ را خواندند و شرح دادند.

منم که گوشه میخانه خانقاه من است                                                 دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک                                                 نوای من به سحر آه عذرخواه من است

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله                                                           گدای خاک در دوست پادشاه من است

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست                                             جز این خیال ندارم خدا گواه من است

مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی                                                    رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی                                                فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ                                                       تو در طریق ادب باش گو گناه من است

عضو محترم انجمن سرکار خانم گلستانی امروز درباره ابوسعید ابوالخیر و اشعار و زندگی نامه ایشان توضیح مختصری را ارائه دادند. ابوسعید فضل‌الله بن احمد بن محمد بن ابراهیم میهنی مشهور به شیخ ابوسعید ابوالخیر، عارف و شاعر نامدار ایرانی‌تبار قرن چهارم و پنجم است. ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار برجسته و ویژه‌ای دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافته‌است. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و خیام قرار می‌گیرد، بی‌آنکه خود شعر چندانی سروده باشد. در تاریخ اندیشه‌های عرفانی‌اش در بالاترین سطح اندیشمندان این گُستره پهناور در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی به‌ شمار می‌رود. همان کسانی که سهروردی آن‌ها را ادامه دهندگان فلسفه باستان و ادامه حکمت خسروانی می‌خواند. از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده‌است. در بخش بعدی برنامه شاعران عضو انجمن اشعار خود را ارائه دادند و حضار و اساتید نظرات خود را در مورد اشعار ارائه شده بیان کردند.