جلسه یلدایی انجمن ادبی بهار نارنج

روز سه شنبه 27 آذر ماه مانند هفته های قبل انجمن ادبی بهار نارنج شیراز با حضور اساتید و شعرا شهر راز برگزار گردید. در ابتدای برنامه جناب آقای خوشبخت شعری از بیژن سمندر بنام سفره شیرازی را خواندند.

کاشکی دلت یی شبی پرپر کنه                                       سرنزده یاد سمندر کنه

میگن کمین نیسّی ولی من بازم                                       سفره شیراز و برت میندازم

اشکنه ربی دوپیازه آلو                                                   کوفته هولو، خورش بادنجون ، کودو

شکر پلو ایور ، شیش انداز اوور                                      یخنی او ورتر ،‌نون شیراز او ور

نون پادرازی، نون سنگک ، شونه ی                               بازاری و هراتی و دون دونه ی

نون کماچ ، نون تنک ، نون گتک                                  ترخونی و ترتیزک و شملیزک

ایور ترحلوو ، اورش رنگنک                                           زلیبی نمه ی ، بخورک یی چارک

تلف ایور ، نیوقه قسبک اوور                                           خرک ایورتر ، حاجی قوتک اوور

کله پاچه ایور ، اوور پاچه پلو                                           کلم پلو ،‌نرگسی ، قمبر پلو

شامی نخود میون لب تخت اوور                                        ترشی جاشیر کنار مدبخت اوور

گوشت کوه ی خوب تو کماجدون جدا                            کباب کنجه ش دم یخدون جدا

خیارزه و کمبیزه و تربیزه                                                   تربیزه شم گنده تر از کمبیزه

انگور لرکش ، بنه ، قیسی ، مویز                                          سلف گرفته ، ترو تازه تمیز

چنگال و آش کارده و حلوی کاسه                                     یی کاسه هم باشه زیر نیمکاسه

یخنی عروس دوماد ، کته ، حراروت                                   شوربوی لب سوزی که هی بخواد فوت

آشی که ، یی وجب روغن ، روش باشه                               یا کوفته ریزیه ی ، تو جوغن روش باشه

زهک کنار دوغ نایب شکن                                              پنیر خیگ ، چربه ، لولک یی دومن

ماس کیسه ی جا افتاده تابسون                                          پنیر تازه ی تازه ی کلـــــــــــسون

از کاچی بابونه ، تو ، بابونه پلو                                           تودوریا ارده شیره ی شت و رو

تو دوریا یی چی دیگه م هس ایه                                        سیب عروس شده ی ترش مصریه

از ادووا چن تو دونه ی هل جدا                                          نمک جدا ، گلپر و فلفل جدا

پوی پاتیل باقله آبشن جدا                                                   آسک جدا ، ابزار بیختن جدا

نمک تبرزه ی بیزیده ی پوی الک                                       بخنی عدس ماشک با او پیازک

تخمک و تخم آبپز و کیالک                                              کازو و نقل پیرزن ، لواشک

تاره ی پر از یخ و غرابه ی عرق                                           شیریپ بیریز یخا کنه تق و تق

نسترن و گاو زبون و شاطره                                                  کاسنی و اترج و بهار بهتره

برفو رو وردار کوتراشش بکن                                               وختی شد آبچوییده یواشش بکن

یه کولوک سرکه شیره م روش بیریز                                      شدوی که شد،بخور بازم توش بیریز

پوی شود باقّله گوشت وآلو                                                   کنار شل بریونی کپّه ی لیمو

پوی دیگ داغ یتیمک گندنا                                                  کنار آش سبزی شود لوبیا

پوی خره خرمو سه چارک رگاله                                            ذرت که یی اسم دیگه ش بلاله

دور و بر دوری ماشک نرگسی                                                کوفته ی سبزی کف ظرفوی مسی

کنار دمپخت هنوزم هه،بهه...                                                  چی هسّ و لوی چی کلّه گنجشکی هه

ملچ ملچ نکن،قتق کن،بخور                                                     چن چنه کن،مهر تو از من نبر​

در ادامه برنامه استاد زیانی شعری از حافظ را خواندند و شرح کاملی از این غزل دادند.

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است                                         وز پی دیدن او دادن جان کار من است

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز                                         هر که دل بردن او دید و در انکار من است

ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو                                           شاهراهیست که منزلگه دلدار من است

بنده طالع خویشم که در این قحط وفا                                               عشق آن لولی سرمست خریدار من است

طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش                                                     فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است

باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران                                               کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود                                                 نرگس او که طبیب دل بیمار من است

آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت                                         یار شیرین سخن نادره گفتار من است

در ادامه برنامه استاد زیانی در مورد چله و شب یلدا توضیح مفصری دادند و آداب و رسوم مردم شیراز در شب چله را شرح دادند. عضو محترم انجمن سرکار خانم گلستانی امروز درباره رهی معیری و اشعار و زندگی نامه ایشان توضیح مختصری را ارائه دادند.

محمدحسن (بیوک) معیری فرزند محمدحسن‌خان مؤیدخلوت و نوه دوستعلی‌خان نظام‌الدوله در دهم اردیبهشت ۱۲۸۸ خورشیدی در تهران، گلشن چشم به جهان گشود. پدرش قبل از تولد رهی درگذشته بود. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان برد؛ آنگاه وارد خدمت دولتی شد و در مشاغلی چند خدمت کرد. از سال ۱۳۲۲ به ریاست کل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر (بعداً وزارت صنایع) منصوب گردید. پس از بازنشستگی در کتابخانه سلطنتی اشتغال داشت.

در آغاز شاعری، در انجمن ادبی حکیم نظامی که به ریاست وحید دستگردی تشکیل می‌شد شرکت جست و از اعضای مؤثر و فعال آن بود و نیز در انجمن ادبی فرهنگستان از اعضای مؤسس و برجسته آن به‌شمار می‌رفت. وی همچنین در انجمن موسیقی ایران عضویت داشت.

رهی معیری در سال ۱۳۴۷ خورشیدی در تهران بر اثر بیماری‌ای که تاب و توان از وی گرفته بود در ۵۹ سالگی درگذشت. وی در گورستان ظهیرالدولهشمیران مدفون گردیده‌است.

در انتها شعری از ایشان توسط خانم گلستانی خوانده شد.

اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام                                                            خارم ولی به سایه گل آرمیده‌ام

با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق                                                            همچون بنفشه سر به گریبان کشیده‌ام

چون خاک در هوای تو از پا فتاده‌ام                                                             چون اشک در قفای تو با سر دویده‌ام

من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش                                                            از دیگران حدیث جوانی شنیده‌ام

از جام عافیت می نابی نخورده‌ام                                                                   وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده‌ام

موی سپید را فلکم رایگان نداد                                                                     این رشته را به نقد جوانی خریده‌ام

ای سرو پای بسته به آزادگی مناز                                                                  آزاده من که از همه عالم بریده‌ام

گر می‌گریزم از نظر مردمان رهی                                                                  عیبم مکن که آهوی مردم‌ندیده‌ام

در بخش بعدی برنامه شاعران عضو انجمن اشعار خود را ارائه دادند و حضار و اساتید نظرات خود را در مورد اشعار ارائه شده بیان کردند.